Franse linzensoep

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar voor mijn gevoel is de zomer echt voorbij gevlogen. Terwijl ik dit schrijf is het grijs buiten, heb ik alweer dikke sokken aan en warm ik mijn handen aan een kop thee. Het weer in Nederland is wispelturig, dus wie weet zien we die zonnestralen wel weer terug - maar vandaag voelt als een echte herfstdag en dus heb ik zin in soep. Ook als de zon schijnt is deze soep heel lekker trouwens. Of als het sneeuwt. Deze soep kan eigenlijk gewoon altijd.   

In Frankrijk worden linzen ook wel ‘kaviaar voor de armen’ genoemd, omdat Franse linzen klein en bijna zwart van kleur zijn. Ze worden vaak gegeten in combinatie met een langzaam gegaard stuk varkens- of lamsvlees. Deze soepvariant is heel fijn omdat je alles in een pan gooit en er (bijna) niet meer naar om hoeft te kijken. En zodra je huis gevuld is met heerlijke geuren en je maag écht hard begint te knorren, dan is ie klaar om te eten.

De gebakken spek zorgt voor een heerlijke rokerige smaak, en de spinazie en yoghurt maken de soep fris. Linzen zijn ontzettend voedzaam (ijzer, vezels en eiwitten om maar eens wat te noemen) en zorgen voor een stevige bodem. En dat deze soep makkelijk te maken is had ik al gezegd, toch? Probeer het zelf maar eens!

Ingrediënten, voor 2 hongerige personen

olijfolie

125 gram (biologische) spekblokjes

1 grote witte ui, in dunne plakken

1 teen knoflook, geperst

150 gram Du Puy (of evt. Beluga) linzen

750 ml groentebouillon

1 laurierblaadje/takje rozemarijn

1 grote tomaat, in blokjes

200 gram spinazie

yoghurt voor erbij

optioneel: stokbrood

Bereiding

Doe een flinke scheut olijfolie in een middelgrote soeppan en bak de spekblokjes, ui en knoflook ongeveer 4 minuten op hoog vuur. De spekblokjes hoeven niet helemaal knapperig te zijn en let op dat de knoflook niet verbrandt.

Giet de groentebouillon en linzen in de pan en roer het geheel door. Doe het laurierblaadje en rozemarijn erbij en laat de soep met een deksel op de pan ongeveer 30 minuten sudderen op laag vuur. Roer af en toe even door, als de soep droog kookt kan je er een scheut water bij gooien.

Voeg vervolgens de tomaat toe en laat de spinazie slinken in de pan en laat het geheel nog 10 minuten op laag vuur koken. Proef de soep en voeg evt. nog wat zout of peper toe. Serveer met een schep yoghurt en eventueel wat knapperig stokbrood. 

Zalm carpaccio + romige dille dressing

Gerechten die je in nog geen tien minuten klaarmaakt, waar geen pan aan te pas komt, maar die wel heel lekker zijn en je lichaam van de nodige vitaminen, mineralen en vetzuren voorzien – dat zijn gerechten waar ik blij van word. En jullie vast ook. Want hoe heerlijk het ook is om zo nu en dan urenlang in de keuken te staan om een driegangenfeestmaal te bereiden (tenminste, dat vind ik), soms wil je gewoon genieten van een gezellige avond met je vrienden, en je niet teveel bezig houden met koken. Dus daarom dit recept. Het is zo simpel en lekker dat de kans groot is dat het in je favorietenlijst komt te staan. Lekker eten, witte wijn en fijne mensen om je heen - soms heb je gewoon niet meer nodig in het leven.

Je kan de carpaccio als voorgerecht eten, met wat knapperig stokbrood, maar met gebakken aardappeltjes erbij heb je een volwaardig hoofdgerecht. 

Mocht je trouwens meer willen weten over de goede eigenschappen van zalm en vele andere ingrediënten, dan kan je ook even een kijkje nemen in de wereld van voeding. Met allemaal interessante feitjes over wat je eet.

Bon appétit!

Zalm carpaccio + romige dille dressing

Ingrediënten – voor 2 personen als hoofdgerecht, 4 personen als voorgerecht

200 gram gerookte zalm

50 gram veldsla

handje verse dille, fijngesneden

100 gram crème fraiche

olijfolie

1 el kappertjes

½ rode ui in dunne ringen

4-5 el water

citroen, in parten

zout + peper

voor erbij: stokbrood of

gebakken aardappeltjes

Bereiding

Meng in een kommetje de crème fraiche, dille, sap van een halve citroen, zout + peper en een scheutje olijfolie. Roer hier vervolgens langzaam het water doorheen, totdat het mengsel de consistentie van een dressing heeft. Vergeet niet ook nog even te proeven of het mengsel op smaak is.

Verdeel de veldsla over een groot bord en sprenkel er wat olijfolie overheen. Leg de zalmplakken een voor een over de veldsla heen. Giet er de romige dille dressing overheen en strooi de rode ui en kappertjes erop. Druppel er nog wat olijfolie overheen en serveer met extra citroen in parten en stokbrood of gebakken aardappeltjes. Heerlijk! 

LES VACANCES EN BRETAGNE

Bretagne is de plek waar ik bijna al mijn vakanties als kind heb doorgebracht. Mijn grootouders komen er vandaan en besloten na hun pensioen het drukke Parijs te verruilen voor het idyllische stadje Vannes. Onze vakanties bestonden voornamelijk uit urenlang spelen op het strand, marktjes afstruinen en in de avonden bezochten we vaak 'fest noz' (traditionele Bretonse volksfeesten) in de omliggende dorpen - waar Bretonse opa's met rode wangen dansen alsof ze nog twintig zijn en de plaatselijke hangjeugd probeert indruk op elkaar te maken. 

Nu ik wat ouder ben vind ik het nog steeds heerlijk om terug te keren naar Bretagne. Meer dan ooit besef ik me hoe bijzonder deze plek voor me is. Niet alleen vanwege de fijne jeugdherinneringen en het feit dat mijn grootouders er nog wonen - maar ook omdat ik me besef dat hier op het gebied van eten zoveel te beleven valt.

Ik kan zo genieten van vissersboot 'Popeye' die drie keer in de week tussen twaalf en twee verse vis komt verkopen in de haven (en dan is het echt vechten in de rij voor de beste vis), markten met het lekkerste fruit en bakkers met het knapperigste stokbrood. Zulke heerlijke ingrediënten hebben weinig nodig; dagverse vis op de barbecue met een grote salade en stokbrood en je voelt je als een, tja...koning in Frankrijk.

Toen de groenteboer een grote zak abrikozen die net iets te zacht waren aan mijn moeder verkocht keken mijn broertje en ik elkaar wat vreemd aan. 'Daar gaan we jam van maken', zei ze enthousiast! 'Mam, jam maken op de camping?' De volgende morgen vond ik mijn moeder op een kleedje met een grote pan abrikozen jam. Ik heb mijn liefde voor koken duidelijk niet van een vreemde.

Oude boeken met mooie kaften, antiek servies met bloemen en andere snuisterijen. Ik had alles mee willen nemen. Vanwege de zeer beperkte opbergruimte in ons kleine appartement heb ik me in kunnen houden, maar oh, als ik ooit een groot huis heb....

Deze vakantie was voor ons heel bijzonder, want mijn beide grootouders zijn dit jaar 80 geworden. We waren daar met de hele familie om dit te vieren. 'Papi et mami' hebben ons meegenomen naar een heel fijn restaurant aan het water waar we zoveel hebben gegeten dat we nog nauwelijks konden bewegen. Bij thuiskomst haalde mijn oma als verassing ook nog een grote 'tarte au fraises' tevoorschijn. Oef, ik was even vergeten dat een lunch met mijn grootouders betekent dat je ECHT helemaal wordt volgestopt met lekkere dingen. Maar ik klaag niet hoor :)

Oh en die mooie dame in dat rode jasje, dat is dus mijn oma Clementine!

Clafoutis, oh oui!

Tatadaaaa, vandaag een feestelijk recept om te vieren dat de nieuwe lay-out van mijn blog ein-de-lijk online staat. Wat bloed, zweet en tranen verder, maar dan heb je wel een gloednieuw logo gemaakt door mijn eigen broertje, een receptenoverzicht met plaatjes van lekker eten en een overzichtelijkere manier van de recepten opschrijven. Ik hoop dat jullie hem mooi vinden!

Tijdens mijn vakantie in Frankrijk at ik voor het eerst sinds jaren weer een clafoutis – een klassieke Franse taart die traditioneel met kersen wordt gemaakt. En laten die nu net in het seizoen zijn, dus toen ik die glanzende donkerrode rakkers zag liggen op de markt wist ik dat dit het volgende recept zou worden.

Een clafoutis is, kom ik nu achter, best lastig te omschrijven. Ik las op een website dat ze het een ‘veredelde pannenkoek’ noemden maar daar ben ik het eigenlijk niet mee eens. De taart zit boordevol sappige kersen, dus dat maakt hem niet te machtig. Maar het deeg is vrij compact en heeft bijna een puddingachtige substantie. Maar ja, ook dat is eigenlijk niet helemaal de juiste omschrijving.

Dus, ik denk dat ik het er voor deze keer gewoon maar op hou dat een clafoutis gewoon heel lekker is en dat je het een keer moet proberen. En mocht je dan de perfecte omschrijving bedenken, dan hoor ik het graag. En nee, een clafoutis is niet moeilijk te maken, en het is een perfect zomers nagerecht. En vanmorgen at ik zelfs een stuk als ontbijt, en ook dat maakte me heel gelukkig. Misschien is het dan toch een beetje een veredelde pannenkoek. Hmm, het blijft een mysterie...

Clafoutis met kersen en amandelschaafsel

Ingrediënten

500 gram kersen

4 biologische eieren

100 gram (spelt)bloem

80 gram rietsuiker

50 gram amandelschaafsel

250 ml melk

50 gram roomboter

snufje zout

1 vanillestokje

ook nodig: middengrote ovenschaal

Bereiding

Was de kersen en verwijder de steeltjes. De pitten hoef je niet te verwijderen, deze zorgen voor extra smaak (wel even je gasten waarschuwen voordat ze beginnen met eten :)). Verwarm de oven voor op 200 graden. Verwarm de melk in een pannetje, snijd het vanille stokje door midden, schraap met een mes de vanille eruit (de zwarte binnenkant) en voeg deze toe aan de melk. Doe de boter erbij en laat 2 minuten op laag vuur warm worden, niet laten koken. Laat daarna 10 minuten staan om af te koelen.

Klop de eieren met 60 gram suiker en een snuf zout schuimig met een garde of mixer. Voeg vervolgens de bloem en de helft van het amandelschaafsel toe en klop goed door elkaar. Schenk langzaam de melk erdoor een roer tot een glad beslag.  

Vet de ovenschaal goed in met boter. Bezaai de hele bodem met kersen en schenk vervolgens het deeg er overheen. Vermeng in een schaaltje het overgebleven amandelschaafsel met 20 gram suiker. Zet de schaal ongeveer 45 minuten in de oven, en strooi de laatste 10 minuten het suiker/amandel mengsel eroverheen. Een clafoutis is koud het lekkerst, dus zet hem voor serveren even in de koelkast!